Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Restatis igitur vos; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. An tu me de L. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Itaque his sapiens semper vacabit. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Sed quae tandem ista ratio est? Disserendi artem nullam habuit. Est, ut dicis, inquam. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum

Posidonium. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quae duo sunt, unum facit. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Et nemo nimium beatus est; Hoc simile tandem est? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Tanta vis admonitionis inest in locis; Duo Reges: constructio interrete. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?

Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora

desidero. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.