Ut id aliis narrare gestiant? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Ut aliquid scire se gaudeant? Esse enim, nisi eris, non potes. Id enim natura desiderat. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Bork

Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Confecta res esset. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Duo Reges: constructio interrete. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Poterat autem inpune; Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Cyrenaici quidem non recusant; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Sed plane dicit quod intellegit. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Utram tandem linguam nescio? Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Bork Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Satis est ad hoc responsum.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.

Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat,

iucunde posse vivere. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.

Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Poterat autem inpune; Equidem e Cn. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Omnia peccata paria dicitis. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.