Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Memini vero, inquam; Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Duo Reges: constructio interrete. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Sed plane dicit quod intellegit. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Tria genera bonorum; Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Avaritiamne minuis? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Cum

ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Sed nimis multa. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Si quae forte-possumus.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Nemo igitur esse beatus potest. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Primum Theophrasti,

Strato, physicum se voluit; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.