Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.

Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Quonam modo? Scrupulum, inquam, abeunti; Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Tubulo putas dicere?

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Et nemo nimium beatus est; Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; An tu me de L. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Sullae consulatum? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Respondeat totidem verbis. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Nihil sane.

Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Eaedem res maneant alio modo. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Summus dolor plures dies manere non potest? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Erat enim res aperta. Eadem nunc mea adversum te oratio est. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Duo Reges: constructio interrete. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;