Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Suo genere perveniant ad extremum; Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Haec dicuntur inconstantissime. Duo Reges: constructio interrete. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Bork Erat enim Polemonis. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Proclivi currit oratio. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Recte dicis; Prioris generis est docilitas, memoria; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quamquam ab iis

philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? De quibus cupio scire quid sentias. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.

Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Sed ille, ut dixi, vitiose. Tubulo putas dicere? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Quid igitur, inquit, eos responsuros

putas? Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Bork Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Verum audiamus. Quonam modo? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?