Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Duo Reges: constructio interrete.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Si longus, levis dictata sunt.

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Urgent tamen et nihil remittunt.

Polycratem Samium felicem appellabant. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Sed quia

studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Bork Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Bork

Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Hoc tu nunc in illo probas. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Etiam beatissimum?

Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Aut unde est hoc contritum vetustate

proverbium: quicum in tenebris? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Qui est in parvis malis.

Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Contineo me ab exemplis. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.

Duo enim genera quae erant, fecit tria. Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?