Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Sed ad rem redeamus; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Sit enim idem caecus, debilis. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?

Eadem nunc mea adversum te oratio est. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quid, quod res alia tota est? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Non semper, inquam; Duo Reges: constructio interrete. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Sed quot homines, tot sententiae; At eum nihili facit; Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.

Quae ista amicitia est? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Bork Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Bork Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Itaque ab his ordiamur.

Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant? Bork Venit ad extremum; Quid me istud rogas? Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?

Beatus autem esse in

maximarum rerum timore nemo potest. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Nam ante Aristippus, et ille melius. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. At eum nihili facit; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Idem adhuc; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Odium autem et invidiam facile vitabis. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quid censes in Latino fore? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Haec dicuntur fortasse ieiunius; At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.