Prioris generis est docilitas, memoria; Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Ego vero isti, inquam, permitto. Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam

ruinas videres. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Audeo dicere, inquit. Non est igitur voluptas bonum.

At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Urgent tamen et nihil remittunt.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec

quaesita voluptate. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Duo Reges: constructio interrete. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Eaedem res maneant alio modo. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.