Negare non possum. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Qui convenit?

Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Nemo igitur esse beatus potest. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Quis istud possit, inquit, negare? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Disserendi artem nullam habuit. Ut pulsi recurrant? Non est igitur voluptas bonum. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Bonum integritas corporis: misera debilitas. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Sed nimis multa. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Nec vero alia sunt

quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Scisse enim te quis coarguere possit? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Torquatus, is qui consul cum Cn. Urgent tamen et nihil remittunt.

Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Duo Reges: constructio interrete. Utram tandem linguam nescio? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Sed quot homines, tot sententiae; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

De vacuitate doloris eadem sententia erit. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Cur id non ita fit? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Minime vero, inquit ille, consentit. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.

Sed nimis multa. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.