Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Pauca mutat vel plura sane; Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Pauca mutat vel plura sane; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quis est tam dissimile homini. Si enim ad populum me vocas, eum. Age, inquies, ista parva sunt. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Ac tamen hic mallet non dolere. Sed quod proximum fuit non vidit. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Bork At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Si longus, levis; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.

Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.

Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Duo Reges: constructio interrete. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

A mene tu? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quae contraria sunt his, malane? Sed quod proximum fuit non

vidit. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Hunc vos beatum; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;