Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Qui convenit? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

At, si voluptas esset bonum, desideraret. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Sed haec omittamus; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Sed hoc sane concedamus. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Bork Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Hoc sic

expositum dissimile est superiori.

Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quis istud possit, inquit, negare? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Suo genere perveniant ad extremum; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; De vacuitate doloris eadem sententia erit. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Ut id aliis narrare gestiant? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Minime vero, inquit ille, consentit. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Hoc est non dividere, sed frangere. Duo Reges: constructio interrete. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse

est. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Ita prorsus, inquam;