Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est, ut dicis, inquam. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. -delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Hoc sic expositum dissimile est superiori.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Suo genere perveniant ad extremum; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Facillimum id quidem est, inquam. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Sit enim idem caecus, debilis. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Facit igitur Lucius

noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Bork Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Est, ut dicis, inquam. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. At iam decimum annum in spelunca iacet. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Ostendit pedes et pectus. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Sed quot homines, tot sententiae; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Nos

commodius agimus. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Duo Reges: constructio interrete. Bork Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.