Duo enim genera quae erant, fecit tria. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Quare ad ea primum, si videtur; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Scrupulum, inquam, abeunti; Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Haec dicuntur fortasse ieiunius;

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri.

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Sed potestne rerum maior esse dissensio? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Verum hoc idem saepe faciamus. Duo Reges: constructio interrete. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio

neglegendi doloris. Illud non continuo, ut aeque incontentae.

Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Sed haec in pueris; Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Hoc non est positum in nostra actione. Hoc simile tandem est? Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Iam in altera philosophiae parte. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Deprehensus omnem poenam contemnet.

Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Esse enim, nisi eris, non potes. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Tum mihi Piso: Quid ergo? Hic nihil fuit, quod quaereremus. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.

Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Sit sane ista voluptas. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Eaedem res maneant alio modo. Cyrenaici quidem non recusant; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?