Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Tum mihi Piso: Quid ergo? Ita nemo beato beatior. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Is es profecto tu. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed residamus, inquit, si placet. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Duo Reges: constructio interrete. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Hic nihil fuit, quod quaereremus. At iam decimum annum in spelunca iacet. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Disserendi artem nullam habuit. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Conferam avum tuum Drusum cum C. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quid enim possumus hoc agere divinius? Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Partim cursu et peragratione

laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.

Eaedem res maneant alio modo. Quare attende, quaeso. Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur.

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Polycratem Samium felicem appellabant. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sed plane dicit quod intellegit. Haec dicuntur inconstantissime. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Non est igitur voluptas bonum.