Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Sit enim idem caecus, debilis. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sed residamus, inquit, si placet. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Et quidem, inquit, vehementer errat; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Que Manilium, ab iisque M. Equidem e Cn. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Polycratem Samium felicem appellabant.

Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi

videri potest. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Neutrum vero, inquit ille.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quid sequatur, quid repugnet, vident. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Bestiarum vero nullum iudicium puto. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Duo Reges: constructio interrete. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis

illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.