Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Cur, nisi quod turpis oratio est? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Duo Reges: constructio interrete. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.

Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.

Nosti, credo, illud: Nemo

pius est, qui pietatem-; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Minime vero istorum quidem, inquit. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Ita credo. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Qui

autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Tollenda est atque extrahenda radicitus. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.