Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. An eiusdem modi? Hoc mihi cum tuo fratre convenit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idem adhuc; Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Ego vero isti, inquam, permitto. Duo Reges: constructio interrete. Bork Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Bork Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Non igitur bene. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Bork Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Stoici scilicet. Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Illa tamen simplicia, vestra versuta. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia

vestigium ponimus. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Paria sunt igitur. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Tamen a proposito, inquam, aberramus. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quid dubitas igitur mutare principia naturae?

Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Hunc vos beatum; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Cui Tubuli nomen odio non est? Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Tubulo putas dicere?

Quid sequatur, quid repugnet, vident. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Sed nunc, quod agimus; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum

vitium consuetudo Latina traduceret.

Falli igitur possumus. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Ut aliquid scire se gaudeant? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.