Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Cum enim summum bonum in voluptate ponat, negat infinito tempore aetatis voluptatem fieri maiorem quam finito atque modico. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Confecta res esset.

Erit enim mecum, si tecum erit. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Conferam avum tuum Drusum cum C. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Ego vero volo in virtute vim esse quam

maximam; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.

Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quis Aristidem non mortuum diligit? Tum mihi Piso: Quid ergo? Graccho, eius fere, aequalí?

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Cui Tubuli nomen odio non est? Quae cum dixisset, finem ille. Dici enim nihil potest verius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Duo Reges: constructio interrete. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Est, ut dicis, inquam. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quod iam a me expectare noli. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.