Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Si longus, levis dictata sunt. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?

Maximus dolor, inquit, brevis est. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Paria sunt igitur. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Nemo igitur esse beatus potest. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Id est enim, de quo quaerimus. Ita prorsus, inquam; Quorum altera prosunt, nocent altera. Ut aliquid scire se gaudeant? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Velut ego nunc moveor. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

At multis se probavit. Hos contra singulos dici est melius. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet? Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.

Si longus, levis; Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant; Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Dat

enim intervalla et relaxat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Scisse enim te quis coarguere possit? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Duo Reges: constructio interrete. Poterat autem inpune;

Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sint modo partes vitae beatae. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Sed plane dicit quod intellegit. Sed fortuna fortis;