Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. An potest cupiditas finiri? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Sed nimis multa. Ita nemo beato beatior. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Age sane, inquam. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Duo Reges: constructio interrete. Cur iustitia laudatur? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Hoc non est positum in nostra actione. Et certamen

honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;

Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Videsne, ut haec concinant?

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Hoc tu nunc in illo probas.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Rationis enim perfectio est virtus;

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Cur, nisi quod turpis oratio est? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut

retinere virtutem. Ea possunt paria non esse. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Haeret in salebra. Quis est tam dissimile homini. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.