In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Rationis enim perfectio est virtus; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Neutrum vero, inquit ille. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Ut aliquid scire se gaudeant? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Sed quid sentiat, non videtis. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;

Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Recte dicis; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Non igitur bene. Pauca mutat vel plura sane; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam

tribuunt inventoribus gratiam.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Nam de isto magna dissensio est.

Quid, quod res alia tota est? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Scisse enim te quis coarguere possit? Torquatus, is qui consul cum Cn. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quis istud possit, inquit, negare?

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Sed nimis multa. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Duo Reges: constructio interrete. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Hoc loco tenere se Triarius non potuit.