Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Nam ante Aristippus, et ille melius. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Itaque contra est, ac dicitis; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Bork Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vestri

haec verecundius, illi fortasse constantius. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Duo Reges: constructio interrete. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.

Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.