Sed haec omittamus; Sed plane dicit quod intellegit. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Duo Reges: constructio interrete. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Itaque his sapiens semper vacabit. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Quid iudicant sensus? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Bork

Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; At eum nihili facit;

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Torquatus, is qui consul cum Cn. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Quod autem satis est, eo quicquid

accessit, nimium est; Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Negare non possum. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Quo tandem modo? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Sed potestne rerum maior esse dissensio?

Ut id aliis narrare gestiant? Si longus, levis; Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Nam quid possumus facere melius?

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Hos contra singulos dici est melius. Quis Aristidem non mortuum diligit? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Quibusnam praeteritis? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nemo igitur esse beatus potest. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Comprehensum, quod cognitum non habet? Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Si quae forte-possumus.