Cur deinde Metrodori liberos commendas? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Non potes, nisi retexueris illa. Hoc tu nunc in illo probas. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Negare non possum. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Eaedem res maneant alio modo. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quae cum magnifice primo

dici viderentur, considerata minus probabantur. Laboro autem non sine causa; Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Quid, de quo nulla dissensio est? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Comprehensum, quod cognitum non habet? Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Duo Reges: constructio interrete. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. An haec ab eo non dicuntur?

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se

expetuntur. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Quis istum dolorem timet? Quorum altera prosunt, nocent altera. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?