Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quod cum dixissent, ille contra. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quae duo sunt, unum facit. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Bork At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Eaedem res maneant alio modo. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Sed quae tandem ista ratio est? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Ego vero isti, inquam, permitto. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Eaedem res maneant alio modo. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Age, inquies, ista parva sunt. Venit ad extremum; In his igitur partibus duabus nihil

erat, quod Zeno commutare gestiret. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Omnia peccata paria dicitis. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quis istud possit, inquit, negare? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Duo Reges: constructio interrete. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Equidem e Cn. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Et nemo nimium beatus est; Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Dat enim intervalla et relaxat. Quid est enim aliud esse versutum? Itaque contra est, ac dicitis; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Ut id aliis narrare gestiant? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Erat enim Polemonis. Sit enim idem caecus, debilis. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Sed quot homines, tot sententiae; Summus dolor

plures dies manere non potest?