Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Duo Reges: constructio interrete. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Laboro autem non sine causa; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Bork Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Et quidem, inquit, vehementer errat;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur

et iucunditate quadam perfunditur.

Bork Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. An haec ab eo non dicuntur? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Scisse enim te quis coarguere possit? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Sedulo, inquam, faciam. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Non igitur bene.

Bork Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Facillimum id quidem est, inquam.