Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Ut id aliis narrare gestiant? Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Cui Tubuli nomen odio non est? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Iam in altera philosophiae parte. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Quo igitur, inquit, modo?

Quippe: habes enim a rhetoribus; Semper enim ex eo,

quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed plane dicit quod intellegit.

Satis est ad hoc responsum. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Suo enim quisque studio maxime ducitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Comprehensum, quod cognitum non habet? Restinguet citius, si ardentem acceperit. At multis malis affectus. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Duo Reges: constructio interrete. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quod totum contra est. Tenent mordicus. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. At iam decimum annum in spelunca iacet. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta

defendere. Ut pulsi recurrant? Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Negare non possum.