Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?

Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Pauca mutat vel plura sane; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.

Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quo modo autem philosophus loquitur? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? At iam decimum annum in spelunca iacet.

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Bork Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus

illinc. Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit;

Sint modo partes vitae beatae. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Conferam avum tuum Drusum cum C. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Duo Reges: constructio interrete. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Dat enim intervalla et relaxat. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. At iam decimum annum in spelunca

iacet. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Istic sum, inquit.

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Aliter autem vobis placet. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.