Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Ut id aliis narrare gestiant? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Immo videri fortasse. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Age sane, inquam. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Duo Reges: constructio interrete. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum

fuisse? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Sit enim idem caecus, debilis. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Prioris generis est docilitas, memoria; Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Verum esto; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Bork Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui

interficeret filiam, ne stupraretur. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quod cum dixissent, ille contra. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu. Conferam avum tuum Drusum cum C. Sed quot homines, tot sententiae; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.