Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;

Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Duo Reges: constructio interrete. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Scrupulum, inquam, abeunti;

Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Bonum integritas corporis: misera debilitas. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse

dissensio. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Bork

Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Iam in altera philosophiae parte. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Praeclare hoc quidem. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Verum hoc idem saepe faciamus. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Respondeat totidem verbis. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;