Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Verum audiamus. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Bork Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

At, si voluptas esset bonum, desideraret. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.

Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? At iste non dolendi status non vocatur voluptas. An potest cupiditas finiri? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.

Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Tamen a proposito, inquam, aberramus. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Si enim ad populum me vocas, eum. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Sed hoc sane concedamus. Ille

enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Audeo dicere, inquit. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Duo Reges: constructio interrete.

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.