Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Summus dolor plures dies manere non potest? Sed quod proximum fuit non vidit. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Oratio me istius philosophi non offendit; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Verum hoc idem saepe faciamus. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis

animantium. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Duo Reges: constructio interrete. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. At eum nihili facit; Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Bork Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Omnis enim est natura diligens sui. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Age sane, inquam.

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Quae contraria sunt his, malane? Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Uterque enim summo bono fruitur, id est

voluptate. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Ratio quidem vestra sic cogit. At enim hic etiam dolore. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.