Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quae duo sunt, unum facit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? At, si voluptas esset bonum, desideraret. Duo Reges: constructio interrete. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Invidiosum nomen est, infame, suspectum.

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Ut id aliis narrare gestiant? Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Si enim ad populum me vocas, eum. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Hoc Hieronymus

summum bonum esse dixit. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere; Idemne, quod iucunde? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Si autem id non

concedatur, non continuo vita beata tollitur. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Verum audiamus. Sed quid sentiat, non videtis. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Nihil ad rem! Ne sit sane; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Sed ille, ut dixi, vitiose. Itaque fecimus. Sed ego in hoc resisto; Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Tubulo putas dicere?

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Restatis igitur vos; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Bonum integritas corporis: misera debilitas.