De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quo modo autem philosophus loquitur? Nihilo magis. Si quae forte-possumus.

Conferam avum tuum Drusum cum C. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Duo Reges: constructio interrete. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Eaedem res maneant alio modo. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Cur id non ita fit? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Inde igitur, inquit, ordiendum est.

Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Cum id fugiunt, re eadem defendunt,

quae Peripatetici, verba. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Quibusnam praeteritis? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Graccho, eius fere, aequalí? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Hoc non est positum in nostra actione. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Si id dicis, vicimus. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens,

torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Sed haec omittamus;

Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Quid, quod res alia tota est? Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Sed quot homines, tot sententiae; Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?