At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Sed ad bona praeterita redeamus. Quaerimus enim finem bonorum. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quid est igitur, inquit, quod requiras? Confecta res esset. Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Non igitur bene. At enim hic etiam dolore. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Duo Reges: constructio interrete. Quid, quod res alia tota est? Videsne, ut haec concinant? De illis, cum volemus. Est, ut dicis, inquit; Nunc agendum est subtilius.

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Est, ut dicis, inquam.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; De vacuitate doloris eadem sententia erit. Summus dolor plures dies manere non potest?

Tanta vis admonitionis inest in locis; Quod si ita se habeat, non

possit beatam praestare vitam sapientia. Tria genera bonorum; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

At hoc in eo M. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Tollenda est atque extrahenda radicitus. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Qualem igitur hominem natura inchoavit? Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.