Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Tum mihi Piso: Quid ergo? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Bork Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Utram tandem linguam nescio? Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant? Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit. Quae sequuntur igitur? A mene tu?

Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Non dolere, inquam, istud

quam vim habeat postea videro; Quod quidem nobis non saepe contingit. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Duo Reges: constructio interrete.

Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Sed residamus, inquit, si placet. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Tubulo putas dicere? At iam decimum annum in spelunca iacet. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; An hoc usque quaque, aliter in vita? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Ea possunt paria non esse. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te

opportune facta mentio est. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Quonam, inquit, modo? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. At coluit ipse amicitias. At hoc in eo M. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Praeteritis, inquit, gaudeo.