Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Rationis enim perfectio est virtus; In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet?

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Aliter autem vobis placet. Hos contra singulos dici est melius. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Hoc non est positum in nostra actione. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Duo Reges: constructio interrete. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Beatus sibi videtur esse moriens. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae

prosunt. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Bork Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Non igitur bene. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Sed nimis multa. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Si quae forte-possumus. Ea possunt paria non esse.

Quid iudicant sensus? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Summus dolor plures dies manere non potest?

An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Suo enim quisque studio maxime ducitur.