At iam decimum annum in spelunca iacet. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Prioris generis est docilitas, memoria; Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Itaque his sapiens semper vacabit. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Hic ambiguo ludimur. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Sed ego in hoc resisto; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. At eum nihili facit;

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Itaque his sapiens semper vacabit. Quod totum contra est. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Quo modo autem philosophus loquitur? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui

deceat extremum. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Sint modo partes vitae beatae. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P.

Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Quae cum dixisset, finem ille. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Tria genera bonorum; Quid censes in Latino fore? Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Quis est tam dissimile homini. An tu me de L. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Sed ego in hoc resisto; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Duo Reges: constructio interrete.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Diodorus, eius auditor, adiungit ad

honestatem vacuitatem doloris. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Verum hoc idem saepe faciamus.