Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Ergo, inquit, tibi Q. Ecce aliud simile dissimile. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quae est igitur causa istarum angustiarum? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Neutrum vero, inquit ille. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.

Quippe: habes enim a rhetoribus; Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Hoc simile tandem est? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Immo videri fortasse.

Sedulo, inquam, faciam. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Nihil ad rem! Ne sit sane; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Sed quid attinet de rebus tam

apertis plura requirere? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Comprehensum, quod cognitum non habet? Nos cum te, M. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Duo Reges: constructio interrete. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. At coluit ipse amicitias. In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea

ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.