In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. At iam decimum annum in spelunca iacet. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Sed haec omittamus; Idem adhuc;

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Vide, quaeso, rectumne sit. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Scrupulum, inquam, abeunti;

Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Hoc

Hieronymus summum bonum esse dixit. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Id est enim, de quo quaerimus. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Duo Reges: constructio interrete. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis,

ut reliquas obruat? Quo modo?