Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Si id dicis, vicimus.

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Nam ista vestra: Si gravis, brevis;

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Duo Reges: constructio interrete. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae

coetum quodam modo civitatis imitantur; Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Videsne quam sit magna dissensio? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Recte, inquit, intellegis. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Summae mihi videtur inscitiae. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Cur post Tarentum ad Archytam? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Sed quot homines, tot sententiae; Ita graviter et severe

voluptatem secrevit a bono. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?