Et quod est munus, quod opus sapientiae? Dici enim nihil potest verius. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Oratio me istius philosophi non offendit; Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Negare non possum. Duo Reges: constructio interrete. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; A mene tu? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Ac tamen hic mallet non dolere. Quid iudicant sensus? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper

voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Pauca mutat vel plura sane; Scrupulum, inquam, abeunti;

Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Quod equidem non reprehendo; An tu me de L. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Age sane, inquam. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Chrysippus autem exponens differentias animantium ait alias earum corpore excellere, alias autem animo, non nullas valere utraque re; Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Bork

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in

animum; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Sit enim idem caecus, debilis. Ita nemo beato beatior. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Cur post Tarentum ad Archytam? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Quis Aristidem non mortuum diligit? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.