Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Polycratem Samium felicem appellabant. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Sed hoc sane concedamus. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Haec dicuntur inconstantissime. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Quis est tam dissimile homini.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea,

quae dicas, ratione et arte distinguere. Duo Reges: constructio interrete. An nisi populari fama? Illi enim inter se dissentiunt. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.

Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Sumenda potius quam expetenda. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Inde igitur, inquit, ordiendum est. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Tum mihi Piso: Quid ergo? Sed haec nihil sane ad rem; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Minime vero, inquit ille, consentit. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Et nemo nimium beatus est; Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Age sane, inquam. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. In schola desinis. Quid censes in Latino fore?