Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Bork

Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Hoc non est positum in nostra actione.

Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Omnia peccata paria dicitis. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Minime vero istorum quidem, inquit. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Proclivi currit oratio.

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Ita nemo beato beatior. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut

retinere virtutem. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quis enim redargueret? Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Non laboro, inquit, de nomine. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Urgent tamen et nihil remittunt. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? At hoc in eo M. Duo Reges: constructio interrete. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Laboro autem non sine causa; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Cur, nisi quod turpis oratio est? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Cum id fugiunt, re

eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?