Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Hos contra singulos dici est melius. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Ita prorsus, inquam; Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.

Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Eadem fortitudinis ratio reperietur.

Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se,

quod concedimus; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Sed ille, ut dixi, vitiose. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Duo Reges: constructio interrete. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus. Quae duo sunt, unum facit. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? An hoc usque quaque, aliter in vita? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quippe: habes enim a rhetoribus;

Dicam, inquam, et

quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nam de isto magna dissensio est. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Hoc simile tandem est? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.