Ut aliquid scire se gaudeant? Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Oratio me istius philosophi non offendit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sit sane ista voluptas. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Duo Reges: constructio interrete. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Nos commodius agimus. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Tum mihi Piso: Quid ergo? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Sed quae tandem ista ratio est?

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae

tueretur. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Hoc non est positum in nostra actione. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Nam quid possumus facere melius? Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quare attende, quaeso. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Primum quid tu dicis breve? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Itaque contra est, ac dicitis;

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis?

Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Suo genere perveniant ad extremum; Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? At hoc in eo M. Quid, quod res alia tota est?