Duo Reges: constructio interrete. De illis, cum volemus. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Sint modo partes vitae beatae.

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Murenam te accusante defenderem. Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo

nihil potest esse perversius.

Falli igitur possumus. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Nam quid possumus facere melius? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quorum altera prosunt, nocent altera. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Sed plane dicit quod intellegit.

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Bonum liberi: misera orbitas. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?

Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Praeclare hoc quidem. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Murenam te accusante defenderem. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Itaque nostrum est-quod nostrum

dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.