Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Hoc simile tandem est?

Si id dicis, vicimus. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Quid me istud rogas? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non potes, nisi retexueris illa. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Duo Reges: constructio interrete. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Sed quae tandem ista ratio est?

Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Bork At iam decimum annum in spelunca iacet. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Hoc est non modo cor non

habere, sed ne palatum quidem.

Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quid iudicant sensus? Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.

Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Pauca mutat vel plura sane; Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Sed plane dicit quod intellegit. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Ut pulsi recurrant?

Parvi enim primo ortu sic iacent,

tamquam omnino sine animo sint. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.