Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Audeo dicere, inquit. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Itaque his sapiens semper vacabit.

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quis hoc dicit? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? At enim sequor utilitatem. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Consequens enim est et post oritur, ut dixi.

Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Cum autem in quo

sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Duo Reges: constructio interrete. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Prioris generis est docilitas, memoria; Quid iudicant sensus? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Minime vero, inquit ille, consentit. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.

Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis

depingere solebat. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Praeteritis, inquit, gaudeo. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.